Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
İLKNUR İŞCAN KAYA
Nefese Düşen Gölge
Ateş böceği kadife akşamlarımdan
geçiveren vagon penceresi…
Minik bir umut içine beslediğim
billur bir huzme ipekten…
Yorulmuşluğu dokuyan gözüm
onda şimdi…
Uğramış terk edilmiş diyara
yitik seslerin çığlığını paylaşan kuşlar
bir kaptan…
Son lokmayı kimdi alan?
Güz…
Ateş böceği…
Islak gün sonumun misafiri…
Huşu ile…
Terk edişlerin tablosu süslü
koridor duvarları
yok mu
çivitten tek umut?
Öteden
kızıl elbisesi, şapkası ile zemherinin soğuk yüzü
selamlıyor arkasında bıraktığı gölgeleri…
Kardelenler müteşekkir…
Şimdi
kara saçlarına dalga dalga dağılan yalnızlık…
Katre katre düşen gölgeler…
Ateş böceğinin nefesine… Gözbebeğime…
