Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
İLKNUR İŞCAN KAYA
Adı Çile
Çiğ gerdanlığa hapsolan yaprak gurbetinde
Işıltının mecali kalmaz görmez mi?
Eşsiz ve güzel hal kisveli düşmez dilden
Bırakılmaz elden
Kıldan ince boyunda…
Tuna kıyılarından bir gelin geçer
Yeşil dağlara akıtır yaşını
Yolunu gözleyen dargın çiğdemler
Göstermez inatla başını
Kırmış dümeni iç sesine
Sessizliğine…
Nasibi alır elinde hasır
Nasır türemiş kalp…
Büyütür kendini
Günden güne pamuklara sarılı bez içinde
İkrahın azalır sesi andan ana…
Yokluğun kalbine hızla…
Kabul yaşar mı toprak şahitlik ettikten sonra?
Gelin git umudu göğerir dayatmaya
Hicran giydirir palto yalnızlığa
Kaçıncı elveda da?
Mahzunluğun böylesi taşkınlıkla yoğrulur iken
Söner kandilleri bir bir sıcak hane sohbetlerinin
Kesik ardı önü… taşımaz duvar, yıkık virane ile halvette
Denizinde tek bir söz: “Adı Çile…”
