Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
İLKNUR İŞCAN KAYA
Sendeki Sen
Senin geniş koylarında küçük teknelere yer yok
Yer yok paslı çivilere
Duvarları inciten.
Demirlemez gemilerin sığ sulara
Uçmaz uçurtman cezve kadar ufukta
Konuşmaz dilin ulu orta
Senin silgin affetmeyi bilmez
Hiç küçülmez
Ekler sıradağları art arda
Uzar gider
Ardı gelmeyeni makasın kesmez.
Kervanlarla taşınan kumaşın hep ipekli
Kapıların demirli
Bahçelerin oyma kilitli
Kederin belli
Öykü’n öylesine içli ki
Kırıldı cesaretsiz kalemlerin her biri
Yazmadı defterler
Okumadı kimseler
Sendeki seni.
Kurumadı değirmenin suyu
Eksilmedi çarkın haşmeti
Ziyaretçisi eksildi… ziyaretçisi gitti
Sonra S E N…
Sendeki SEN…
