Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
İLKNUR İŞCAN KAYA
Annem
Bahar çiçeklerinde bulurum seni
Koparmaya kıyamadığım filizlerin narin hislerinde
Çekerim içime
Hatıranın salındığı rüzgârlarla taşınan sevgini…
Aradığım günlerin hangisinde bulurum seni
Dağ zirvelerinde erittiğin buzları izlerken gözlerin
Ve akıtırken pınarlara usul usul berrak suları
Özlem’in taşar kuru ovalara
Zambakların süslediği…
Yaz sıcağı olgunluğunda bulurum seni
Yazdığım her mısranın içine kondururum sesini
Buluşturur yine -bir yerlerde- kalemin kâğıda varışı gibi
Seni ve beni…
Yapraklarını dökmeyen güzde ararım seni
Yaşama ümit besleyen körpe dallarda
Fırtınada sığınak arayan sağanaklarda
Yolunu kaybetmiş kayıkta yüzerken ruhum
Gönül limanına bağlamak ister ipini
Çağrınla yön bulur, kurtulurum…
Karların üzerine indiği, gelmeyi bekleyen anlarda
Suskunluğun bağrına varlığını nakşetmiş izini silerken
Yaşlı mevsimde
Yürek kapısını zorlar zamanlar
Bilmez ki
Sadece sonsuzluğa aralar
Gül başları üzerinde gezinen ellerinin kokusu sarar
Annemin…
