SERAP GÜNER
Kaçış
Önümde açık seçik uzanmış gökyüzü
Denizi kesivermiş incecik söğüt dallarıyla
Yanıt vermiş yeryüzü
Ördeklerin kanadına bir yaprak takılmış
Kalmalıyım
O tuzlu zamanın ötesinde
Yüzümü tırmalayan rüzgârın bestesinde
Sevince dalmalıyım
Ötenazik düşler
Paranoid kışlar
Arkamda gölge gibi kalmalı yarasalı balkonlar
Islahta kalemim
Pusuda sözcükler
Kurşun kurşun, kulak arkası ettiklerim
Bozkır sürüklensin, itivereyim
Söğüdün dalına saklanıp
Balıklara tutunup
Dalmalıyım
Köpüren dalgaların tuzunda kalmalı gecikmeli sönüşler
Ve sarfı zor sözcükleri boğazlamalıyım denizin karnında
Doğurmalı doğa yeni bir sözcük daha
Söylenebilirinden şöyle
Kendim, kendimle olmalıyım
Kaçış