Kalbime Soruyorum Kim Olduğumu

NECATİ SARICA
Kalbime Soruyorum Kim Olduğumu
 
Kırık dökük oyuncaklar bile sökülüp alınırken ellerimden
ve ben her gün
yeni bir yaşamak yalnızlığında üşürken
ve ben her gün yeniden
celladın bileğini kırar gibi yaşarken
 
Kalbime soruyorum kim olduğumu
denize kıyısı olmayan evlerin şizofren penceresinde
seni beklerken
ruhum delirmeler içinde
arzular içimi yakarken
 
Şimdi ben kalbime soruyorum kim olduğumu
çöllerde dile gelen bir kemanlık şarkı sesiyle
hakikatin bilinmezliği gizlenirken içimde
kim olduğum sarsıldıkça sarsılırken içimde
 
Ben her gece bir başka yalnızlığın kapısını çalıyorum
alıp başımı gidemediğim pusulası kırılmış bu şehirde
 
Dizginsiz atlar gibi
karanlığını üstüme soyunurken gece
kim olduğum
sessiz çığlıklarıyla kanarken içimde
 
 

BIR YORUM YAZIN

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir