NECATİ SARICA 
 Bir Şiir Yanabilir
 Kimi zaman insanın aklında hep bir karış havadadır hayat
 ve buz gibi bakar insana
 çat kapı geldiğimizi karşıladığında
 uzun süren bir masanın altında saklanıp kurabiyeler yediğimizi 
 hatırlatır insana
 ve hasat zamanlarında hep yitik olduğumuzu
 rüzgâr yaprakları gibi savrulurken çiçeklerimizin kan kırmızısı
 şarkılar söylediklerimizin
 Her şey olması gerektiği gibi gidiyordu
 aklı çatlamamış olanların taş gibi durduğu
 bir kediyi suya sokamazsınız titreyip sarılmaya başladığında dediğim
 çok uzun zamandır oturduklarınızı alıp yanınızda gidemezsiniz
 çünkü ben denemiştim çok tuhaf görünse de
 çünkü bütün soluduklarım mor renklerde
 yeterince ağzım yokmuş gibi sustuğumu
 Saklandığım masalın rengiyle kanarken söylenmemiş sözlerim
 büzülüp kalmış titriyordum
 kendimi görüş alanımdan çıkarıp gidişimle
 günler boyu giderek varacağımı sandığım yerlere doğru
 Kendime hiçbir anlam veremiyordum
 çünkü anlamını veremediğim şiirler bükmüştü boynumu
 Ve aşağılardan bir yer aradığım karlar buza kesene kadar
 ateşimi dondurmak için
 buzlar üstüne uzanıp yatacağım hayat ile
 buzlar üstüne uzanıp yatacağım ölüm arasında
 gidip geldiklerimle ben
 saçlarıma fulyalar takmış kadınlar ayak bileklerime baksınlar diye                    
 oldukça anarşist
 iyi bir gündü ve inciten sözler vardı dediğimiz
 kırılmayı beklerken bir günün boyu
 raha uygun düşecek bir biçimde incinebilmek için
 yani olana değer verilmesini sağlamak için
 yani olmayana değer birçok olan olduğunda
 birçok olmayan olmadığında
 sorgulanılmayan hayat güçlendirir dediğimizi her söylenişimizde
 bizden iyi şarkılar çıkar dediğimizi 
 Şeytani bir kırmızı ayakkabı giymiş esir tüccarlarına karşı 
 durduğumuz dağ doruklarında 
 çıplak ayaklarımızla toprağa basabildiğimize şükrederken
 başkalarının yaktığı ateşlerde yanmak yerine gülümsediğimiz
 kendi yaktığımız ateşlerde
 ve böylesine bir ateşle yanmanın sevinciyle
 yok oluşa götüren bizi
 var oluşa götüren bizi
 kemiklerimizin kırılmasına kadar esir aldıkları köleleriyle
 esir tüccarları bile
 insanın kendisine karşı başlattığı suskunluğun aleviyle
 bir şiir yanabilir
 yanabilir suskunluğun getirdiği bir şiirle
 Asanatlar "şiirden sinemaya"
Asanatlar "şiirden sinemaya" 
