MEHMET BAŞ  
 Yaşarken Ölenler Cemiyeti
 Herkesin alnına yazılan gelir dediler
 Sükûtun kefenini çığlıklarla ördüler
 Saatlerce bekledim otobüs durağında
 Gelip geçen yolcular bakar kördüler
 Ölmediğim için yaşadığımı zannediyorsun
 Bir gözyaşı albümünde öylece gülüyorsun
 Ben sönmüş bir yanardağ gibiyim kapında
 Benim sana öldüğümü nasıl da biliyorsun
 Ben yaşarken ölenler cemiyetindenim
 Ben kendinden daha çok seni bilenlerdenim
 Kıldan ince kılıçtan keskin bir hayattan
 Bir sırat hüznüyle gelip geçenlerdenim
 Kalbimin kıblesini sorma bana diyemem
 Dolaşıp durduğun her yeri bilemem
 Bana tebessüm çiçekleri gönderip durma
 Senin ağladığın yerde ben gülemem
 Ben eğer ressamsam ilk önce seni bulmalıyım
 Kuşlara kanat takıp gökleri boyamalıyım
 Kaderin silinmez kalemini alıp elime
 Alnıma satır satır hep seni yazmalıyım
 Asanatlar "şiirden sinemaya"
Asanatlar "şiirden sinemaya" 

