Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
AHMET URFALI
Yemen’e Ağıt
-1914’te Yemen 117. Nizamiye Alayı, 2.Tabur, 2. Bölük Çavuşu Dedem Ahmet Urfalı’nın aziz hatırasına armağan olsun.-
A-Anadolu’da Yürek Burkuntusunun Adı Yemen’dir
Bir ağıt gidip de gelmeyenlerin hazin hikâyesi
Buruk hatıralarla yüreklere kazınmış
Adı Yemen’dir
Kimsesiz yetimlerle anaların feryadı
Kara bir yazgı alınlara yazılmış
Adı Yemen’dir
Bir çığlık gözyaşlarıyla ıslanmış
Acısı her acıdan büyük ve dayanılmaz
Adı Yemen’dir.
Anadolu’da yeşeren nadide goncaların
Çöl rüzgârlarında açmadan solmasının
Adı Yemen’dir.
Bir başka gökyüzü bir başka dünya
Tanımı içinde kavuran çölün ve acı kahvenin
Adı Yemen’dir
Yolların sonunda ölümün soğuk yüzü
Uzak vatanların Anadolu’daki depremi
Adı Yemen’dir
Her dağının zirvesinde bir kartal yuvası sanki
Başı dumanlı Osmanlı kalelerinin mekânı
Adı Yemen’dir
Türküsü dillerde hüznü gönüllerde büyümüş
İsyanı millet-i necibe’nin şanlı orduya
Adı Yemen’dir
Gat çiğneyen savaşçının çekip çekip vurduğu
Bedende derin açılan bir cembiye yarası
Adı Yemen’dir
Karanlık zindanlara hapsedilen hilâlin
İhanetlerle örülmüş bir kör kuyusu
Adı Yemen’dir
Söylenir efsanesi Saba Melikesi’nin
Bu yüzden denmiştir mutluluk ülkesi
Adı Yemen’dir
B-Kara Yazgılı Nesil
Biz gül bahçelerinde gezmedik gül koklayarak
Kan gördük savaş meydanlarında yenilgilerle
Ölümlerle tanıştık uzak vatanlarda
Mezar yerlerimizi göremedi analarımız
Söylemedik sevda türkülerini yaz akşamlarında
Ağıt ve marşlarda sızladı acılarımız
Büyük hasretler çektik, büyük ümitlerle yaşadık
Müjdeler getirmedi doğan güneşler sabahlara
Hem karlı dağlardaydık hem kızgın çöllerde
Aynı hüznü dolaştırdık yorulmuş gönlümüzde
Kadınlarımız dul kaldı, çocuklarımız yetim
Yas tuttu Anadolu’da yoksul şehirlerimiz
Gencecik şehit oldular gök ekinler biçmiş gibi
Yumuşak yataklarında değil taş ile toprak üstünde
C-Yedince Ordu Çekilirken
Yemen’in mor ufukları ağlıyor geçmişin hayaliyle
Dört yüz yıllık macera son buluyor nihayet
Ellerimizden silahları aldılar, kaybettik gururumuzu
Savrulsun Tehama Çölü’nün kızgın kumları
Devlet-i Âliye’nin son sözüydü, son umudu
Yorgun bir gayretti, yorgun bir çırpınış
Anadolu’nun ağıdı isyanı ve çığlığı mâveradan
Saplansın aldanmışların yüreğine Yemen’in cembiyesi
İslam’ın kilitli kapısıydı o kanlı Yemen
Asırlarca nöbetini Mehmetçik’in tuttuğu
Bir İngiliz fitnesiyle bozuldu hasbahçeler
Yıkılsın San’a’nın sivri tepeleri, yalçın dağları
Esaretle bitiyor Yemen Destanı, yenilmişlikle
Veysel Karani ağlasın, ufuklar yas tutsun
Ağlasın şehitler öksüz kalışlarına hüzünlenerek
Dövünsün bağlı Araplar “Allah yensuru âl-i Osman” deyip*
*“Allah yensuru âl-i Osman” (Allah; Osmanlı’ya yardım eylesin.)
D-Dilimizde Ağıtlarla Anılan Ülke
Yemen kaybedilmiş vatansın
Adın her anışta düğümlenir boğazlarda
Romalılar talihli Arabistan derdi sana
Araplar mutlu Yemen
Bize neden hüzün verdin Yemen
Dilimde bir ağıt gibi yakıcıdır adın
Türkler Mezarlığı’dır yürekleri kavuran
Yaman da denir çektirdiğin acılardan ötürü
Son vilayetsin benden çalınan
Gurbet misin, sıla mısın
Kaybedilmiş vatan mısın şehitlerden emanet
E-Elveda Yemen
Bir gençlik bırakıyorum
bir umut bir hayal
Sıcak çöl rüzgârlarında savrulmuş
Şehitlerimi bırakıyorum yetim
bir hüzün bir ağıt
İhanet kokan Yemen topraklarında
Son eyaletimi bırakıyorum
bir bozgun bir yenilgi
Kutlasın zaferlerini Yemen, sindirebilirse içine
AHMET URFALI Yemen’e Ağıt
