NECATİ SARICA
 İçimdeki Zalimler Ya da 6. Sahne
 Uykuların en koyusundan uyanıyorum. Öldüm mü ne?  Cennet mi, Cehennem mi, Araf mı? Kaldırım taşlarıyla ezmişler başımı. Tebeşirden çizgiler gibiyim. Bir bedevi şair olmuş. Bileğimdeki saati çalıyor hırsızlar. Bütün zamanlar artık çakma. 
 6. SAHNE:
 Evet. Tamam. Tam da babamın dediği gibi oldu her şey…
 Gören gözler keskinleşirmiş
 Oldu. Gördüm ve keskinleştim
 İçimde kıyıcı bir canavar besliyorum babalardan şatosuna bir canavar
 Sonra yine bir çocuk
 Halkın kalbine indiğim otobüs durakları
 Akşama doğru tenha otobüsler
 Sabaha karşı yetim bir çocuk
 Gözlerimde Zülfikar dolu bakışlarla kendime bakıyorum
 Ya Hak dedikçe
 İçimdeki zalimler kaynaşıyor
 Ve hiç durmadan akan kan benim kanım
 Kılıcımdan damlayan
 Tek suçum aşırı doz yaşamak
 Bin yıllık uykulardan uyanmak tek suçum
 Bu yüzden bekliyorum
 Ve o kadar çok bekliyorum ki kahredici
 _______________________________
 necatisarca@gmail.com
 Asanatlar "şiirden sinemaya"
Asanatlar "şiirden sinemaya" 

