Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
İSA KARATEPE
Bir Oda Bir Fotoğraftır Hayat
Gelmesini beklediklerimiz hayat kadar uzun belki.
Belki de en çok gidenlerimizdir kim bilir.
En çok iletişim kuramadıklarımız aslında en çok anlayamadıklarımız değil mi?
Kalanların gidenlerden umut ettiği, kalbini sürgün yerinden kopartan gelmeler.
Bir dua gibi, belki bir yağmur çöl ortasında… Bir baharın avuçlarında dinlendiğimiz hatıralar gibi.
Zamanı olabilir umuduyla ezber ettiğimiz, takvim dalları gibi ömürler.
Ve gelmeler…
Her şeyi değiştirmesini istediğimiz.
Bir olmayı beceremeyen kalan ve giden olarak tarihe not düşüren şeyi silmek adına…
Hayat bize bir oda verir ve sevdiklerimizin değerlerimizin fotoğraflarını o duvara yerleştirmemizi ister.
Kutsallaştırdığımız, odamızda duvara en üste yerleştirdiğimiz fotoğraflar gibi hayat.
Burada başlıyoruz hataya.
En tepede ki resim ne olmalı.
İnanç…
Bir alt sıra, aile, anne, baba ve kardeş vs
Onun altındaki sıra eğitim okul iş vs.
Onunda altında dost arkadaş vs.
Daha fazla sıralamayayım fakat en alttaki fotoğraf yani ayaklarımızın ucuna yakın olan.
Eş, sevgili vs.
Bu sıralama da en üstte ki fotoğraf ile aşağıdaki fotoğraflar arasında bir ikisinin yerini değiştirirseniz, hayatta sendelemeye başlarsınız.
Fakat tepedeki inanç fotoğrafını alıp yerine başka bir fotoğraf koyarsanız.
Şu an ne yaşadığınızın farkında bile olmazsınız.
Saygı inançtan gelir. Sevgide öyle sabırda…
Öyle ki biri gittiğinde aşk ölür, ikisi gittiğinde insanlık.
