Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
HARUN KAYA
Sinyorita III / Azgın Arzulu Köleler Gibi
Ağırlıkların altında yeksan bir çile
Kararsız, katlanmış bir sîne
Abus bir çehre bıraktın bana
İsmin vâdisinde yudumladığım bu çile
İsminle müsemmâ bu çırpındıran
Bu çıldırtan ednâ, bu umursamazlıkların
İşgal orduları gibi zapt eyledi gül benzimi
Gül benzim gülmez oldu…
Gördüğü çocukların
Çocuklarımın ve çarmıhların
Bu güle çalan, bu alçılı, bu kolalanmış çehre
Nicedir çalındı yüzüme
Söyle nasıl bakılır sana
Ey eteklerinde bin kuyuyla savrulan
Ey cesaretleri kıran nidâ…
Kamçılarından hazlandığımız
Yabancılığı bizi alevlendiren
Bizi kendine, kendinde fenâya çağıran
Ey bizi kendimizden geçiren çâh'ı belâ…
Kucağından kurtuluş korkutuyor bizi
Bir kurtuluş selâmından ürküyoruz hepimiz
Yanılmak gelmiyor aklımıza…
Raksın, endâmın, çağırmaların
Bağlıyor bizi bağlaması gibi kölelerini efendilerin
Raksın, endamın, çağırmaların
Cevherimizi çalan harlı şeytan gibi
Kusuyor cürufumuzu öz yüzümüze…
Kirli koynunda hecelediğimiz ikrarlarımız
Mahalle vaazlarıyla tescillediğimiz
Bîavaz teslimiyetlerimiz
Özgürlüğünü satan özgür efendiler kılıyor bizi
Kafamızda gezen putçuklarımız sinyorita
Efendimiz gibi bize tepemizden bakıyor
Azgın arzulu köleler gibi
Akletmek gelmiyor aklımıza…
