Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
YILMAZ EKİNCİ
Bende Giden Sende Çoğalan Bir Ben Kalır
Gittin
Sessiz akan bir su ile söyleştin
Sözün özgül ağırlığında eridim
Tenimde ıslak bir gülüşün kaldı.
Gittin
Sende yazılmış
Fakat bende ertelenmiş bir mektuptu aşk
Hiç görmedim ömrü baharımda vuslatın defter-i kebirini
Ve yüreğimde tüten hep bir kor ateş oldun
Gittin
Sanma ki göğümde bu rüzgâr diner
Sende gider bende kalır bu aşk acısı
Nerde bir gül açsa etrafında dikenler
Artık cevabı olmayan sorular sormuyorum
Sesim sensizliğine karışır
Dağda kar/
Ovada su/
Ve kıyıda deniz olur
Gözlerin her zaman yağmur kokar
Gittin
Bekledim baharı gelmeyi bilmedi
Havaya, suya ve toprağa düştüm
Şimdi dudaklarımda kaç bahçe yangın yeri
Bir gül bildi bir de bülbülde lal kesilen sessizliğim.
Ah!
Ateşe, suya ve toprağa sorular sordum
Cevapsız kalan sorular yumağında
Nerde bir bahçe görsem içimde sende bir gül açar.
Git/me diyemem
Bende giden sende çoğalan bir ben kalır.
Harika bir şiir. Kutlarım.