Asanatlar "şiirden sinemaya" 
BANU SANCAK
Belemir
Hak söyleyen dillerin en sadık bendesiyim,
Dünya saltanatının kapanan perdesiyim.
Ben aşk ile tutuşan ateşin kendisiyim,
Nereyi yakarsan yak orada olacağım.
Sığmadığın dünyada, gezindiğin arafta
Yalnız ruhundan gayrı kimse yokken etrafta
Gönlünün gövdesiyle döndüğün her tarafta,
Nereye bakarsan bak orada olacağım.
Varda yok, yokta varken; boşluğu dolduran hiç
Sustuklarım aşikâr, söylediğim mündemiç.
Şuurumdaki mıha, sen de savur bir çekiç,
Nereye çakarsan çak orada olacağım.
Kırk gece kırk kapıda, söndürsen fenerini
Sen hiç söylemesen de alırım haberini.
Sırtladığın derdini, dinmeyen kederini
Nereye yıkarsan yık orada alacağım.
Ne zaman düşersen düş, o karanlık kasvete
Hayalim çağıracak, kesret içre vahdete,
Issız dağlar başına çekilsen de halvete
Nereye çıkarsan çık orada olacağım.
Sırrına sır katarak, seziyorsam saklını
Artık bir yana bırak, haksız sözde haklını
Kalbinin civarında, gezdirdiğin aklını
Nereye takarsan tak orada olacağım
Nebi'nin gölgesinde soluklanan belemir
Adı aşk olsun dedi, göklerden gelen emir,
Solan bahçelerimi, nevbaharlara çevir,
Nerede kokarsan kok orada olacağım.
