Asanatlar "şiirden sinemaya" 
HARUN KAYA
Fecir Öncesi IV / Uzun Bir Seher Vakti
Bildim sevdiğim bildim
Ben bu şehre mektebe değil sana inmişim
Uyandığımda her gece
Az ötesinde burnumun hep seni buldum
Sessizlik içinde ses veren bir sen oldun
Yıllar geçse de
Ağarmış saçlarımda hâlâ
Gezinen bu eller
Benim değil sevdiğim senin ellerin
Bak kaybolmamışlar
Alnımda bûselerin bak duruyorlar hâlâ
Biliyorsun her gece
Her gece sevdiğim her gece
Hep sana sığındım
Fecre yakın yeniden
Yeniden sevdiğim yeniden
Yine sana hiçleniyorum
Uzun bir seher vakti
İçlendiren sabah ezanı gibi
Kabullendim seni
Erbaîn gölgeliğinde anladım
Sensizliğe tahammülü kalbimin
Tahammülü kadar çetinmiş
Sana cümle hercainin
Kuşluk öncesi daha dün
Yüzümü yıkayan sendin
Ey çeneklerinde kaybolduğum
Kasımpatım, ölüm çiçeğim
Yüzümüz karışmış birbirine
Bu eller benim mi, senin mi yoksa
Yumuşak, dalgalı, hırçın
Çocuklar, ihtiyarlar gibi
Şiirler, sagular verdin bana
Neyleyim ki sevdirildin
Sevdim seni neyleyim…
Bak fecre yakın yine sana
Yine sana sevdiğim
Yeniden sana sesleniyorum…
