Yaza Daha Çok Var Çocuk

LEYLA KARATAŞ 
Yaza Daha Çok Var Çocuk
 
I.
 
Ne zor zamanlar yine dinmez içimde sızı
yana yana içimde yine kan kırmızı aşk
aşk yine kan kırmızı…
 
Parlar yine birazdan aşkın kızıl yıldızı
ve parlar ışık ışık birazdan sonsuz şafak
söyler aşk şarkımızı…
 
Seversen yazılmaz mı alnına kara yazı
öyle sevdikçe yoksa artar mı ufak ufak
gülün bülbüle nazı…
 
Ne gurbet olsun artık ne ayrılık ayazı
kış ortasında bile birbirimize sarsak
hem baharı hem yazı…
 
II.
 
Toprak nemini salmış can çekişen düşlere
ne dala sorabilmiş ne dikene aşkını
ve çığlıklar boş yere…
 
Sabahı beklemezsin boş verirsin işlere
geceye düşer sevdan, düşer sevda şaşkını
hüzünlü gülüşlere…
 
Üflersin içindeki yanan kor ateşlere
asla sönmesin diye yüreğinin yangını
sararsın güneşlere…
 
Gün saklanır sararan bir yaprak düşer yere
yalnız aşkla sallanır insanın bu sol yanı
tutuşmuşsa bir kere…
 
III.
 
Yaza daha çok var çocuk yaza daha çok var
aç şehrinin tılsımlı şiir kapılarını
ki başlasın şarkılar…
 
Ey çocuk sen sevdamın saçlarındaki rüzgâr
çöldeki sığınağım umudumun yarını
ve sağanak yağmurlar…
 
Kızılağaçlar görür bizi ve fırtına, kar
ilk olur baharımız aşkın kırmızı kanı
sonra ırmaklar akar…
 
Yaza daha çok var çocuk yaza daha çok var
aç şehrinin tılsımlı şiir kapılarını
ki başlasın şarkılar…
 
 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir