NURKAN GÖKDEMİR
Yakışmaz Çocuğa Yangın Gözler
Tükettim gökyüzünü
gecenin izini sürüp
yıldızlar kaydı karanlığımdan
kayboldum yollarında
batık gök şehrinin…
Sayrı çocuğuydum kavga otağının
ne çok kışını gördüm hayatın
nefretin buz kesmiş gözlerini…
göründü bir gün isyan dalgalarım
kovdu tükenmiş yüzleri
sahte yakamozları denizden…
Küçük bir delikten baktırdılar
küçük bir anahtar deliğiydi dünya…
açma özlemi yasak kapıyı
körüklenen merak yangınları
odalara hapsedilen özgürlük
ve büyüdü isyan dalgalarım
taştı odalardan bir gün…
Kapının öte yüzü
bir anda aktı hayatın kanı önümden
yandı gözlerim ateş hatlarında…
Hüzün şehrinde yas sesleri
yakışmaz çocuğa yangın gözler
kimseye söyleyemedim…