Düştük Yar Sevdasına

YAREN KAYIP

YAREN KAYIP
Düştük Yar Sevdasına

Öyle filinta gibi gençlerdik
Hep acı renkler giyerdik
Her yanımız buram buram hüzün kokardı
Üstelik topuğuna basardık hasretlerimizin
Herkes bilirdi acı bize çok yakışırdı
Biz çok yakışırdık acıya
Şiire, türküye, efkâra
Çaya ve cigaraya…
Ama sevdalıydık inadına umut etmeye
İyiye güzele dair ne varsa inanmaya
Anne duasına, vatan sevdasına
Gönüllü tutuklandık Aşk davasına
 
Her sendelediğimizde sarıldık Allah'ın ipine
Düşsek de pusulara , hiç düşmedik isyana
 
Kan bağından öte kardeşliğe inandık
Ömrüne, ölümüne dostluklara vardık
Türkü dinlemeyi sevdik, tütün sarmayı
Dostlara muhabbetle çay demlemeyi
Ekmekten çok sevdik, ekmeği bölüşmeyi
Dert bölüşmeyi, yürek bölüşmeyi
Tenhalarda ağlamayı sevdik, mazlumlar için
Zalimlerin karşısında durmayı, cesurca
Boyun eğmezken, katlimize fermana
Her seherde el açıp yalvardık yaradana
Oturmadık hayatın hilesine hesabına
Diz çöktük bir tek O'nun kitabına
 
Bilmedik öyle kahkahalarla gülmeyi
Tebessümlerimiz biraz hüzündü biraz yara
O'ndan gelen hep hoş gelirdi
İnanmadık bahtın akına karasına
İmtihandan bildik alnımızdaki her bir şeyi
Yazılan kaderdi, Yaşanan kaza
 
Afili acıların tiryakisiydik o sebep
Derin yaralara, içli ağrılara müptela
Öyle kuru bir Leyla yetmezdi bize
Sırat’tan geçmiş gibi, düştük Yar Sevdasına…
 
 

BIR YORUM YAZIN

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir