A.VAHAP DAĞKILIÇ
Gül Ömürlü Hayat
Şafak yürüyüşlerim var aynalara
bir elimde
gönül mahzenimde
yıllanan bakışların
diğerinde sana sakladığım papatyada aslı kokun
Boşa çıkan yorgunluk
ve
mor menekşe terkisindeki hüznüm
Her seher beyaz bir gül düşüyor
sevginin kaybolan enkaz kalıntılarına
unutuluyor temiz sayfalardaki hükümler
yağıyor azap kamçıları
şehirlerim ürküyor
Güneşi sararken geceye zaman
gözlerinin doruğunda konaklıyorum
Podyumlara sığmayan güzellik
dram dolu koğuş fotoğraflarına namzet
Kırmızı ışıkta
cam silen
çocuk soruyor
hayat dediğimiz nedir ki
Kırık bir gülüş, silik bir hasret
arşivler dolusu umursamazlık
çeyrek saatlere has pişmanlıklar
yosma küpesindeki sarhoş narası
çitos hediyesi pokemon
El cevap
hayat dediğimiz nedir ki
sayılı üç nefes
iki tebessüm
bir vuslat
Haber verilen ateşim
mevsimler artığı hıçkırıklarım
içli bir şarkıya emanet
Gül Ömürlü Hayat