Asanatlar "şiirden sinemaya" 
HÜSEYİN KAYA
Varlığın Ötesinde
Bilinmezlik…
bir sabahın sisinde yanan ateş,
bir çocuğun gözlerinde gizlenen ışık,
ve ölüm, yalnızca kapısını aralayan bir yol…
Kim bilir, belki de
su gibi içimize işleyen bir sezgiyle
yaşarken tanıdık o büyük sükûneti,
gördük suyun ve rüzgârın arasındaki boşlukta
hiçliğin değil, tamamlanışın yankısını.
Bir kuşun kanadını iyileştiren ellerimiz,
bir yoksulu doyuran kırık dökük soframız,
küçük bir tebessümle devşirdiğimiz neşeler,
belki de sonsuzluğu bizden önce fısıldıyordu
sessizce, ürkekçe…
Zaman, tutsaklık değildi belki de,
mekân, duvarlarla çizilmemişti.
Bir an geldiğinde,
o ağır açlıklar, o derin muhtaçlıklar,
gözümüzün önünden çekilip gidecek
ve biz…
yalnızca var olacağız.
Öylece,
tüm ihtimallerin ötesinde,
daha mecburiyetsiz,
daha hafif,
daha gerçek…
Ve dostum, emin ol,
madem var olduk,
asla yok olmayacağız.
