Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
HÜSEYİN KAYA
Boş Kalma Yorul!
Ham incir koparıldı dalından
Süte doymayan bir bebek sanki
Erken batan bir güneş gibi
Yıldızlar kaydı yanıbaşımdan
Ay da tutulmuştur şimdi
Yılanlar üstelik sürünemez
Sürünmekti ellerinde tek kalan
Kuşlar ötmez gül açmaz
Kalemler ki yazı yazmaz
Arılar bal taşıyamaz
İncinir gururları ölürler
Dargın kalır sevgililer
Boşanır belki de evliler
Taş üstünde taş kalmaz
Öyleyse kesin
Baş üstünde baş
Tohum yeşermez inat eder
Oysa toprak yeterince yaş
Köprülerden inekler geçer
Kuzular biner trenlere
Otlaklar sığınmış vadilere
Develere ağır yükler yüklenmiş
Sarılıp paketlenmiş düşünceler
Nedamet elinde feneri ile
Hadi vazgeçmeyin deneyin
Yorulmuş olsanız da binlerce kere
Mil çekiliyor bir kısım görmek isteyenlere
Uğultuya sapkın figürler eşlik ediyor
Hissedişler cılız son bir gayretin
Gaflet ordusu ahmakça bir saldırıda
İnsanlık bu kez yenildi yenilecek
Çaresizim esirler veriyor yorgunluğum
Meçhul bir ses duyuruyor
Sus ey cahil ve yeniden yorul
Yorgunluk mu odur senin olgunluğun
Kalk artık doğrul yeter uyuduğun
Gün senle ışır hayat böyle işler
Geç kalmadan uzaklaş yatağından
Olgun bir incir hayat verir balından.
Boş Kalma Yorul!
Ağzınıza Yüreğinize Sağlık Üstadım
“oysa toprak yeterince yaş”
Her şiir ve her sözün ruhumuza can suyu olması dileğiyle…
Kaleminize sağlık
Beğenerek takip ediyoruz 🙂