Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
SEVDA RALE ARMAĞAN
Yol
…
Bitiyordu nerdeyse yol
bir kazanın kurbanı olunca dönüyordu başa hikaye
…
Toprağın döşünden ince uzun yolluk O’na
ıssız sözlerden saçılan tarıklar kim için
ıskalar mıydı candan içre olanları
terk edilirse yaradan, an hep zarardı
Rüzgâr gülüydü ya her ilim
biraz aleni, biraz saklı
olanları bulanlar da vardı
arafta kalanların ardına dizilmiş bir sürü
merhamete takılırlar mıydı
Ah, asumanın renklerinde saklı
seyyar bir kalp midir taşıdığım
muskalar kıpırdayadursun başımda
aklımı zorlayan tek sensin Rabbim
mihenk taşında bileylenmiş her nice sözün
titrettiği yürekler için, zora düşsün ölüm…
Müşfik sesler geliyor havadan
hazana karışacak sonra
yine yalnız bir ritim kalpte
ne zaman son bulacak
ahir zaman hep son nefeste…
