Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
SEVDA RALE ARMAĞAN
Düşün Yalnızsın
Düşün yalnızsın
duvarlarla sen bakışmada
komşu evler de sessiz ve ışıklar yasta
ılık ılık temmuz akşamları sadece sana misafir
Düşün yalnızsın
yapacak çok işin var ve okuman gereken onca şey
kıpırdayamıyorsun yalnızlıktan
kalbin bile aheste, vurdumduymazlıktan
sokak ışıklarının altında yeşil ağaçlar
gölgesinde haykıran böcekler mi
Geceler ne çok şey söyler ise
o kadar dinleyicisin sokaklara
o kadar seyircisin yalnızlığına
bir tarafın insan ister, öbür tarafın aydınlık
Düşün yalnızsın
etrafın alabildiğine insan kalabalığı
biraz İstanbul bir yanın, biraz taşralı öbür yanın
uzaklar , "gel" diyor durmadan "gel"
Bu çağırış hangi gücün sesi
Düş'ün, yalnızlık oluyor arada
sonra lamba cini bulup getiriyor sana da
şartı yok, geçmişi yok, nazı yok, kaprisi havada
düş'ün, yalnızsın
artık ne umursuyor ne umursanıyorsun
piramidin uç noktası, yanasın diye alan açmıştır sana
Düşünüyorsun, çokça “nas” diyorsun, düşmanın oluyor arada
“felak” da korur ihlas’la, istikrarını yitirme
Geçmiş, ağzından ateşler saçan bir ejderha değil mi
koyu gölgeler izliyor durmadan, bel'amlar her yerde
Doğrusu yalnızsın
terkedeli kendini, yanlışa batıksın
ılık ılık temmuz akşamları, şimdi sana misafir
anlatır hülyadan bir geleceği
ve göremezsin çok uzaktır
kalbine ağan karanlık, belki yalnızlıktır
dünya sonsuzlukta bir sandal
toprak duruyor da yerinde
her "an" geçici
