Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
SEVDA RALE ARMAĞAN
Kar Beyazına Mülteciyim Yâr
Yürüdüğün hayalimden düş
Şule şule yükselen imanıma
Şimdi rahat koltuğunda kımıl kımıl
Arrafın cürufuna firar Kabil’sin
Gördüğün yalnızca misk yalan
Desene bana
Dünya nedir ki sönen baloncuktan başka
Ölüm dost ölüm yar
Her kıyametten bir hikâye arşa uzar
Ve şimdi kırağıda pişmiş beni
Kar beyazına muska gibi sar
Kalbinin ayazından bulut atlasına mülteci say
Ramak kalmıştı karanlık bir rahatlığın
Titrek küçük bir kız çocuğuyla kurbanlığı olmaya
Bugün cesur bir kız çocuğuyla kazaya merhaba
Merhaba
Mezopotamya ve tüm dünyanın küçük bedenleri
Gönlüm sabilerin kahramanı olmaya ne hevesliydi
Ama cesedimi gönlümden bir hayli geride
Halkla yeksan, kıvıl kıvıl akıyorken buldum
Böyle vücut
Böyle harman
Kaynaşıyorken altında
Üstümüzden hiç gitmedi Manaf’ın sihri
Bitmedi zehri
Fuzuli olunca sitemkâr, hare hare çağlara
Serlerden tüten turuncu tazelenmemiş bir eksibe
Geçirmez kıldan ince kılıçtan keskinceden
Nasıl şimdi bütün bunlar aklımda neden
Oysa şu saniye gecenin ak koynuna
Yakıcı tipinin dokunuşuna
Hasret fikriyim
Hilalin çelik burcunda rakkase Ta’lab
Kar beyazına mülteciyim yâr
Şimdi ben bir serseriyim…
