Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
ZEYNEP SEYYAH AK
Yokluk Ülkesiydi İnsan
Nitelikli olan gayretin dağını sınayan biz…
Ne çok başlangıçlara yenildik!
Ne çok başlangıçlara yenildik!
Kendi gerçeğimizi bulma yanılsamalarıyla yücelttik zaaflarımızı durmaksızın…
Üzerimizde bin yılın tozu birikmiş, hiçliğe kök salmış yargıcı olmayan vicdanımızla yoklarken solumuzu…
Kendi yargılarımıza haklılık bulma çabası içinde kıvranırken, bilmedik hüsrana tecelli buluşumuzun tutarlı tarafı olmadığını…
Belleğimiz taze anılar, içimiz, öfkeler zinciri, şükürsüz bir hayatın ganimetsizliği gibi işlevsiz, acınası…
Erdemsizlik surları ördüren bizi biz yapan kimliğimizin değerlerine ihanet ettiren kayıtsızlığıdır… Dinginleşen cehaletlerimizin keşif yolculuğuydu bu…
Sahipsizlik yaşattık. Varoluşumuzun sıratında bizi bekleyen bizi besleyen asıl gerçeğimize… Mahcup olmadık, titremedi imanımızın teli, sefalet duygusuydu yaşatılan. Hayreti, gayreti artıran cümleler sarf etmedik inanışımızı merhametsizleştiren her unsura…
Gölgeler takip etti ayak izlerimizi, farkına varmadık içimizdeki cehennem çukurlarının…
Gizemli örtülerimizin altında nasıl da savaşıyor ahmaklaşan iradelerimiz.
Ruhsal sancılar türedi iliklerimize kadar, yetmedi birbirlerini cesaretlendiren içimizdeki yırtıcı kuşların göğü sahiplenme savaşı, yitirmekle başladı kendinden kendini yüreklendirenler ne yazık ki…
Siper kuyuları kazdı tekrar inşa etmek için vücut şehrini…
İrade kuyusundan su çekti benliği, nehirlerle yol aldı lakin takıldı ayakları sonsuz pişmanlıklara…
Yetinmedi amaçsız kalana dek vazgeçebilmiş mi insan, varlık içinde yoksunluğu anlarken…
Berraklaştı önce, sonra gecenin örtülerini büründü…
Kaybettik yolumuzu, kamçıladı ruhumuzu korkular peşimize düştü…
Sadakat dilendi, ısrarla yıpratıldı beklentinin yüzü…
Çoraklaştı kelimeler, dudakta anlamsızlığı kabullendirildi sonra…
Sadakat dilendi, ısrarla yıpratıldı beklentinin yüzü…
Çoraklaştı kelimeler, dudakta anlamsızlığı kabullendirildi sonra…
Manaya umman olabilmekti sebebiyete karşılık veren onca çaba…
Yokluk ülkesiydi insan saltanatını kendi deviren.
Israra giden adımdı çaba.
Bundandır mücrim bedenler, kafesini yontuyor durmadan.
Bundandır hep bir tatminsizlik, arsızlığı gerçeğinin…
Yokluk ülkesiydi insan saltanatını kendi deviren.
Israra giden adımdı çaba.
Bundandır mücrim bedenler, kafesini yontuyor durmadan.
Bundandır hep bir tatminsizlik, arsızlığı gerçeğinin…
Yazılarınızı takip ediyorum ve yararlanıyorum. Teşekkür ederim. Kaleminiz keskin yüreğiniz var olsun.