Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
İLKNUR İŞCAN KAYA
Sıcak Tuttuğum Yüreğim
Gözlerime acı mı sürüldü? Neden göremiyorum pencereme yansıyan düğünü… Uğulduyor kulaklarım… Ellerimi patlatıyor beynimin dövünüşü…
Tutunacak bir yer arıyorum. Kırık yüreğim olabilir mi? Yabancılaştığım emaneti atmalıyım üzerine bir an önce…
Yer çekilmekte. Dokunduklarım bir bir silinmekte. “Aman Allah’ım! Önümde yükselenler de ne? Parmaklıklar yürümekte benimle… Çepeçevre… Bağını çözdüğüm ayaklarım bende değil. Sis ağaçları büyür sıradağlar gibi. Şaşırmışlığın ötesinde duyulmayan çığlıklarım… Alışır mıyım?
Kara kutumdan kütleler kopuyor. Yuvarlanıyor… Çığ arifesindeyim…
Üşüyorum… Üşüdüğüm yerden darbe alıyorum… Gönül evim su alıyor…
Ürküyorum porselen bakışlardan… Güvenebilir miyim… Yıkılmış bu kadar kale/m varken. Bir daha…
Bir boşluk arıyorum kapılacağım… Yunmuş güller koklayacağım… Mahkûmluğu mahkûm edeceğim. Kuşlara muhabbet sofrası kuracağım. Yeter ki bir boşluk…
Spotlar yanar geçilen her boyutta. Mumları gölgeleyen. Zaman çıkarmış netlik gözlüğünü. Zamana bırakmış beni.
Sırtı sıvazlanan çirkinlik… Kaybetmemiş çirkinliğinden bir şey…
Ruhta çalan sirenler. “Ha gayret!” dedirten cinsten. Ve eksik yanım… Aksayarak yol alırım.
Sıcak tutuyorum yüreğimi tutunduğum…
Kendini yeniliyor kalemim aşkla… Parlatıyorum ucunu. Harman yeri dimağım… Gül suyu kokan ellerle ayıklıyorum güzellikleri… Islak kirpiklerim anlatıyor yolun çetinliğini aralıksız…
Çekiyorum kendimi kendime. Mimiklerim silik…
Yüzleşirken küs değilim -gerçeğimle buluşturan- suçsuz aynalara…
Sıcak Tuttuğum Yüreğim Sıcak Tuttuğum Yüreğim
