İSMAİL GİRAY
Kanat Kırığı
Hayat bir rüyadır yaşayamadığım
Koyu bir ihtiras olur kaplar benliğimi
İçim bir kıyamettir anlayamadığım
Kendi mahşerinde kaybederim kendimi
Arzular ruhuma kapılarını aralar
Kanatlanırım tutkuların göklerine
En yükseğe vardığım anda
Yalnızlığın kurşunu kanatlarımı kırar
Yanılgıların o eşsiz menfezinde
Yaralarımı yeni yalanlara sararım
Edilmemiş yeminlere sürer dilimi
İmanımda yeni bir kuvvet ararım
Özgürlüğü bekleyen müebbetler gibi
Az beklemedim umut kuyularında
Ama şimdi ne Yusuf kaldı ne kervan
Hızla geçen yılların ardından