Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
CUMA KARAARSLAN
Aşkı Hiçliğe Saldım
Ömrü sildim alnımdan
aşkı hiçliğe saldım
hiç oldum savrularak girdim çetin eleğe
ömrü benden daha çok olana yazdım bunu
ha üç gün fazla olmuş ha bir gün eksik yazgım
en büyük yalanını sordum kahpe feleğe.
Var biraz daha eğlen dünyalı parlamenter
övündüğün o ömür başkası için zulüm
bu ağaç kaç bin ömür gördü biliyor musun
sen durmadan silerken
salya sümük silerken müphem erdemlerini.
Buzlarda yalınayak ya da kara lastikli
çıplak yoksullukların
çetelesini tuttu kökleriyle bu ağaç.
Ben de ondan öğrendim tüm kayıp şarkıları
hangi dert en büyüktür nerdedir asıl ilaç
dal nasıl mendil olur
bir dalla nasıl birden
silinir gözyaşları.
Neden bazı yürekler en sert taştan demirden
neden yol olmaz kimse
yarası sarılmamış bütün çocuklar için
yola koyulmaz kimse.
Elbet bir gün sokaklar
karanfillerle koşan
karanfil kalpleriyle
gülüşlerinden başka
hiçbir şeyi olmayan
yaralı çocukları
bir yâr gibi kucaklar.
Çünkü ben hep aşk ile
aşkı hiçliğe saldım
hep aşk ile vurulup ve devrile devrile…
