Asanatlar "şiirden sinemaya" 
HÜSEYİN KAYA
Akşamlardan Kalan
Bir şiir yazmak gerek bu akşam
Güneşin gölgeden çaldıklarından da bahseden
Karanlık odalara süzülen yalancı ışıklardan
Karşıyaka mezarlıklarını aydınlatan kabristandan
Aldatıcı olanı ayıklayan samimi gülümsemelere
Sayılı merdivenlerden çıkarak
Sayılarla hayatın arasını bularak
Kitapların koynunda yatar gibi.
Çayı soğutmadan içmez
Buna benzer alakalarla geçen hayat
Vakitleri bölmek tadında
İnsan dönmek zorunda kendine
Aha yine uçtu da gitti buralardan
Kınından çıkınca yürek
Dehşetin koynunda saklı muhteşem
Bize geri verir suyun berraklığını
Arştan içerisi de yoktur
Bir o kadar da dışarısı.
Ağır işiten kulaklar
Cevapsız çağrılar taşır sonsuza bu akşam
İnsanlık gözleri capcanlı ihtiyara sarılır
Derman arayanlar için geri dönmüş bir adamdır akşam
“Hû” der, tene hükmetmiş çelikten bir ruhun terennümü
Geriye kalan nedir diye sorar
İyiliği kendine mülk edinmiş bir ses
Cevabı kendindedir ve işitilmektedir
En güzel miras mı?
İleriye doğru adımını atmış bir adamın niyetidir.
Akşamlardan Kalan
