Asanatlar "şiirden sinemaya" 
HAYRETTİN TAYLAN
Sönmemiş Yanardağsın
arkanda bıraktığın ilk bahar gibi değildi ilk kez benden gidişin
hiç bitmemişliğin okyanusu gibi zülaldim, helaldim dalgalarına
hiç gitmemiş âşıkların kalbi gibi paramparçaydım
hiç sönmeyecek volkanların akışı gibi canlıydım
hiç gelmeyecek yüreğin gibi hilaldim sensiz gecelere
bu yüzden dürdüm bahtının sevi sızılarını
bu yüzden serdim umutlarımın umman ağzını
bu yüzden gerdim yürek y’ayımı şem dilberinde
bu yüzden ay yüzünün ipuçlarında kaldı beyazlarım
bu yüzden, uçsuz, bucaksız, sensiz, bensiz aşkı kader bildim
bu yüzden, varyantları tinsel duvarında şarklılığın ademiyim
gözbebeğinde başlıyor salınışının, bakışının filmi
mistik sahnenin denizinden metafizik düşünle çıkıp geliyorsun
çıplaklığını görmüyor aklımın son aynası
giyinik bir gelecek gibi ısınıyorsun gönlümde
dar vakitlerin vakasında kurgulanıyor kurların
gizli özlemlerin direncinde kırılıyor can kırıkların
sözlü buluşmaların sözlüğünde manalara karışıyor uğrun
sesli bilişlerin dirheminde celalin değiyor ömrüme
güllü zamanların kırmızılığında buluşuyor sevda kokumuz
metaforlar, mecazlar, benzetmeler, sembollerin özetinde okudum kaderini
bir arenanın ney’inde ç’alındı yaşamın benzeşim duruşu
bir arınmanın suyunda arındı ,labirent, esra’r’engiz hayatın ufku
bir mücadelenin d’elinmiş umudunda başladı yaşanırlığın düğünü
bir kör’düğümün d’ününde saklandı yaşamanın aşina imkansızlığı
bir bilinçaltının filtresinde temizlendi algımız, aşka çağrımızın sızısı
bir benlik arıtılmasında duruşumun olgusu seninle sevdaya baki
bir hatırlayış metafiziğinde, fildişi kulemden gördüm s’onsuzluğunu
