Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
Hece Şiirleriyle Dolu Dolu
Hece Taşları
Dergisinin
72. Sayısı Çıktı
Tayyib Atmaca’nın Genel Yayın Yönetmenliğindeki yine hece şiirleriyle dolu dolu olan Hece Taşları dergisinin Şubat 2021 sayısı olan 72. sayısı çıktı
Bu sayıda şiirleriyle, yazılarıyla yer alan isimler:
Tayyib Atmaca, Muhammed Avşar, Muhammed Bizar, İbrahim Eryiğit, Mehmet Bircan, Mustafa Sade, Mehmet Osmanoğlu, İbrahim Karalı Davutoğlu, Hakan Hadi Kadıoğlu, Hatice Ayşe Hasan, Ali Kemal Mutlu, Tacettin Şimşek, Sündüs Arslan Akça, Mehmet Pektaş, Necibe Taşkın Çetinkaya, Səxavət İzzəti, Metin Özarslan.
“Hece Taşları” dergisinin 72. sayısında yer alan Tayyib Atmaca’nın “Bu Yanaşık Hece Burada Biter” yazısını ve Sündüs Arslan Akça’nın “Son Beyan” şiirini tadımlık olarak alıntıladık, aşağıda okuyabilirsiniz.
TAYYİB ATMACA
Bu Yanaşık Hece Burada Biter
Ana sütü gibi Türkçemiz vardı, pişirdiğimizde kaymak olurdu, arada bir dümen döndü herhâlde, tadı gönül soframızdan çekildi, dilimizi kaba sözler kuşattı, konuşarak anlaşmayı unuttuk, beyin dam demeden dil mertek dedi, sükût nerde durur söz nerde başlar, bahanesiz kimse kimseye gitmez, artık yaza yaza uzaklaşırız, kimi dünya etrafında dönüyor, kimi kendi ekseninde kaybolur, bütün yönler birbirine benziyor, nereye gidelim nasıl gidelim, biz gönül gütmeye yayla ararız, herkes yetkin söz peşinde dolaşır.
Bezirgânlar çarşısında çağ hasta, kimse bir şey söylemez bu hususta, kalfanın yüzüne bakmıyor usta, merhaba vurulmuş muhabbet yasta, kara cahillerden kurtulmak için, kim kendini okumaya başlasa, cik cik öter durur bühtan kuşları, her dergi sahibi bir kelle kesen, ayrı bir eyalet yayınevleri, para karşılığı kitap basarlar, kendisine yan bakan bir yazarı, sosyal medya meydanında asarlar, böyle böyle kötü şair yazarlar, poh poh ile günden güne azarlar, danışıklı dövüş tertip ederek, bir şekilde birbirini pazarlar.
Tanrı parpacığı haşa şairler, vadilerde şaşkın sarhoş gezerler, karın boşluğunda sözler dizerler, bir kere boş seda bırakmak için, kıvranır dururlar geceler boyu, bir at gibi kişner nefsi her sabah, yazdığı şiirler amuda kalkar, edebiyat tekelinde onların, yazdığı dergiler dünyada tekten, herkesin yazdığı kutsal metinler, dokunsan yanarsın dokunmasan da, kiminin burnunda bir uzun direk, kiminin gözünde bir nokta ağrı, hele bir de derya deniz olan var, sinirlendiğinde bir tsunami, önüne çıkanı boğup yutarlar.
Sözü tartıp söylemeye çalıştım, incindiğim incittiğim olmuştur, kime gül yerine bir taş attıysam, önüme düştüyse nefsim vay bana, edebiyat çarşısında gezerken, külhanbeylik yaptım ise mazluma, edepsizlik etti isem bilmeden, şanı büyük bağışlayan adına, yeryüzünde görüştüğüm yüz yüze, ya da gönlümüze gönlünü koyan, dostlarımız bizi bağışlasınlar, yarın yer altına kanat açarız, şeb-i yelda oldu bana her gece, artık demir almak günü gelmişse, bu limanda beni kimse tutamaz, burada bitsin bu yanaşık hece.
SÜNDÜS ARSLAN AKÇA
Son Beyan
Bilmem farkında mısın biraz daha mesafe
Giriyor aramıza her geçen gün yeniden
Bekliyorum umutla gelir diye insafa
İçimde pırpır eder kelebekler aniden
Sana dair ne varsa paslanıyor zamanla
Hani kalay istiyor bilmem farkında mısın
Geçmiyor günler artık sazla, sözle, kemanla
Feleğin çemberinde yoksa çarkında mısın
Arada bir de olsa tatlı sözden taç yapıp
Hani bir de coşturup şımartsa alkışların
Şu çiçekçi amcadan bir buket gülü kapıp
Ayaklarımı yerden kesse şu bakışların
Yine göl kıyısında anılardan dem vursak
Hatıralar titretse gönlümün bam telini
Gelincikler içinde durup hayale dalsak
Koparsa içimdeki uzayan gam telini
Nedense hep geçmişte dolanıp duruyorum
Hangi günü kaldırsam altından çıkıyorsun
Gökkuşağı renginde hayaller kuruyorum
Gözlerimde çoğalıp, yolunca akıyorsun
Bilmem farkında mısın uzun süreden beri
Kelamın teknesi de su almaya başladı
Çırpınır yüreğimde laf anlamaz serseri
Boşa kürek çekmekten, yorulup yavaşladı
Artık eyvallahım yok çektim tüm perdeleri
Umarsız kahkahamla çınlıyor dört bir yanım
Geçmişe sünger çekip kuruttum dideleri
Bu da kapak namına olsun sana beyanım
