Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
SÜNDÜS ARSLAN AKÇA
Geç Kaldınız
mesafelerin araya girdiği kadar uzaktım
bir o kadar uzaktım mavi iklimlerden
bir sessizlik ağıtı son kalanım
sensizlik çığlığından eksik yanım
topladım bütün rızkımı zamana inat
bir zerrenin hakkı kalmasın üstümde
gidin artık gidin bırakın yokluğun ellerine
bir acı çığlık sığdırdım sessizliğime
zaman akar
kırılmış tümcelerin hazin öyküsü başlar
saat geceyi vurduğu zaman
gözlerin
ömrü potasında eritmesi kadardı yaşanmışlıklar
gülüşünden çaldığım dünyanın
bir ömür hırsız damgası alnımda
her sokak başında ağlaşan kediler tuttu yakamdan
gulyabaniler kovaladı arkamdan
her sabah için için bu ateşin koynunda yanmak
her sabah güneşten önce uyanmak
her sabah gök – yer arasında gidip gelmeler
her sabah kuşların uyanmasını beklemeler
ve yine kahramanların soğuk elleri ensemde
ve yine etekleri tutuşmuş insanlar
hangi yangın söndürecek yangınımı bilmem
ırmakların belediği çocuktum ben
yeter artık yangınım
üşüsem az
gidiyorum yine bir hayalin peşinden umarsız
birazdan
aklın ilk durağında ineceğim
belki zamansız karışacağım bir kervana
belki akıl sır ermeyecek
bin bir sual düşecek bakışlarınızdan
öylesine
çok sıradan
bir eser kalacak elinizde
hasretin kızgın kumlarını
saracak bu beden
sonrası sessizlik dilime vuracak
sonrası sessizlik kavuracak
bir film başlayacak yeniden yazgısız
bir şairin tükenişi gişe rekorunda
ırmakların belediği çocuktum ben
öpmeyin şimdi yanaklarımdan
geç kaldınız…
