MEHMET TAŞTAN 
 Hayat
 Ben girerken hayata oyun oynanıyordu 
 Kızlar çizgilere basınca yanar  
 Oğlanlar kılıçla yaralanınca 
 Oysa beni en çok sözler yaralar 
 Her kılıç yalnızca bir kez çekilir  
 Ve her söz yalnızca bir kere yakar
 Ben yürürken hayata kitap okunuyordu 
 Her okuyan mecnun kadar istekli 
 Satırlar Leylalar kadar gizliydi  
 Kitaplar yalnız bir dilde konuşur 
 Aynı şeyi söyler her açtığında 
 Oysa hayat her nefeste hercai  
 Bazen meltem eser sayfalarına 
 Bazen bir kumru konar
 Ben koşarken hayata yağmur çiseliyordu 
 Gökten mi yağmur yağar, gözler mi bulut olur  
 Ben geldim diye mi açtı leylaklar 
 Eflatun geride kimi bıraktı 
 Hangi vuslat geçer köprü üstünden 
 Hangi ses karışır köprüden suya
 Ben çizerken hayatı yaylar geriliyordu 
 Düş kurulunca eskir, şiir yazılınca 
 Ben o yüzden yazılmamış şiirleri severim
 Asanatlar "şiirden sinemaya"
Asanatlar "şiirden sinemaya" 

 
  