Hayat

MEHMET TAŞTAN
Hayat
 
Ben girerken hayata oyun oynanıyordu
Kızlar çizgilere basınca yanar 
Oğlanlar kılıçla yaralanınca
Oysa beni en çok sözler yaralar
Her kılıç yalnızca bir kez çekilir 
Ve her söz yalnızca bir kere yakar
 
Ben yürürken hayata kitap okunuyordu
Her okuyan mecnun kadar istekli
Satırlar Leylalar kadar gizliydi 
Kitaplar yalnız bir dilde konuşur
Aynı şeyi söyler her açtığında
Oysa hayat her nefeste hercai 
Bazen meltem eser sayfalarına
Bazen bir kumru konar
 
Ben koşarken hayata yağmur çiseliyordu
Gökten mi yağmur yağar, gözler mi bulut olur 
Ben geldim diye mi açtı leylaklar
Eflatun geride kimi bıraktı
Hangi vuslat geçer köprü üstünden
Hangi ses karışır köprüden suya
 
Ben çizerken hayatı yaylar geriliyordu
Düş kurulunca eskir, şiir yazılınca
Ben o yüzden yazılmamış şiirleri severim
 
 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir