Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
ALPER GENCER
İstasyon Dâr
biz trenleri kaçırmakla meşhuruz hafız
kıyısına vurmuşuz gülüşün ve öpücüklerin
öyle alnımızdan vurmuşlar ki alnımız
alnımız ölmüş de biz hala yaşamaktayız
sevmek enayilik susmak pek akıllıca
gizlenmek maskelenmek gerdanlarda bir muska
enayi eniyi’den bozmadır hafız
çıplaksan cesursundur korkunun tasmasında
affetmek gayrimeşru çocuğu bu dünyanın
bisiklete binersin ve o bisiklet düşer
yara’lanır yar’alanır aralanırsan
anne karşılıksızdır babalık pişer
okursan kaderin olacak hafız
ellerinle tutuşan o kapalı zarf
mektuplar en yakın yerlerden gelir
erkek desen gırtlak
kadın desen harf
yorgunların uykusuna ağır sinekler konar
karanlık derişince aşkı rüyalar sunar
yusuf dalar uykuya kuyu dertten depreşir
çok alçaktır yeryüzü
göğ oldukça çiftleşir
kuşlar kanatlarından doğarlar hafız
tartılıp kenara konulur uçuşlar
ölüp baksak ortasından yırtılır feza
boyna unutmak düşer
ipe
hatırlamak
eza
istasyonlar güneye doğru çoğalır
yağmur yağar sırılsıklam çalınır şarkı
neşet baba demişti unutma hafız:
sevmeyene akmaz sevginin arkı
sevmeyene akmaz sevginin arkı
