Asanatlar "şiirden sinemaya" 
ALPER GENCER
Trenlerin Ardından Koşan Güller
bu sonucu beğenmedim sebebi neyse kov!
kes iplerini gel beraber vuralım kuklacıları
vuralım ve bir tren yırtsın dünyanın perdelerini
devrilsin ışık ve gerçek rengini giyinsin gül
gişeler kapandı gişeleri bombaladılar
dünya biletleri yanan insanlarla doldu
ve ben hükmedemedim hiçbir zaman kendime
olacağına varan bir tren beni içine aldı
şimdi seyrederken dünyayı sensiz pencereden
gözünün önünden geçip gidiyorum
devlet ya da çimento
kadar ayıksın
ben bir büyük devirmiş gibi sana bakıyorum
irtibatı kes bu gerçeklik sana yük
kantarların ağrır omuzların böyle boşa yorulmasınlar
ben trenin içindeyim git kendine bir istasyon bak
bırak onlar kendi koydukları kurallara inansınlar
sevmen sarhoş etmezse seni bu trene almazlar
meyhaneler kesiyor bu çağın biletlerini
ve dünya trenlerin ardından baka baka yorgun
ve vakti bilen sarhoşlar terk ediyor illetlerini
bu treni kaçırırsan bahçıvanla gül küser
ela gözlüm gibi ben de çok çukurlar kazarım
bu trenin ardından koşarsan dünya düşer
ben oturur bunun şiirini yazarım
