Asanatlar "şiirden sinemaya" 
ALPER GENCER
Vazgeçmenin Şiiri
hazır ol merkez
yalanlarımı bildiriyorum:
doğru anladım
ama yanlış anlıyormuşum gibi yaptım
bu açıdan kendimi
tepeden tırnağa umuduma kaptırmıştım
güneşe bakarken
seninle tekleşemediğimin farkındaydım
hayali kendisinden ziyade
rüyası uykusundan azade davrandım
ve o tekleşmeye baktığımda onu
senden de benden de daha çok seviyordum
üzgünüm merkez
seni seviyorum derken
ben orada olmak istemiyordum
uyuma merkez
ben vazgeçmenin şiirini yazıyorum bak
ve elbet senden vazgeçmek
kendimden vazgeçmenin önyeminidir
sana üzülürken
bana üzülürcesine bir şeyler oluyor bana
içlenelim dersek ağlamak kolay
ağlayalım dersek
biliyorsun
senin içlenmediğin yerde ben mümkün olamam
sevmiyorsun merkez
bence sen hep bu yüzden kaybediyorsun
daha doğrulmadan aşka
seyir halinde kontrollü çalkanışlar arzu ediyorsun
hata yok günah basmakalıp suç askıda
ceza yok sevap basmakalıp af tartıda
heves çok
konu muamma
hareket sonsuz
ve sen diye bir şey yoktur -seni anlama!-
aldırma merkez
çarpıntılar çarpmazlar dünyanın yalanlarına
aşk işidir gökte ay denizde yakamoz
göz bu
nasıl baktığını unutursa nasıl sevdiğini de hatırlamaz
insan ilk sevdiğini hatırlar yoklukta
insan
hep sevdiğini hatırlar
nokta
kabul et merkez
koyulan noktayı çoğaltıyoruz bir'likte
kader perişanlık olamaz
rıza ile dalınan bir derinlikte
padişah fermanıyla duyurulsun
kendimden gayrı rakibim yoktur cahillikte
yalancı benim
ona inanan da
yoldayım dar ama bahtiyar bir servilikte
ölüyorum merkez
sana elvedaysa bu bana da elveda
-ölüyorum merhaba!-
ölüyorum adı konulmamış bir mavilikte
