Temmuz ki Kınında Bekleyendi

NİLÜFER ZONTUL AKTAŞ
Temmuz ki Kınında Bekleyendi
 
Şimdi gök iklimin mecaz söylemi
kınında bekleyen bir temmuz
yakışı ürperten
derin
keskin…
 
Gözlerim dalgın olur hep gün batımlarında
kadehlerce sarhoşluktur yangını…
 
Güneşin gittiğini hiç görmediler benden çocuk
göstermedi hudutlarım.
 
Gece misafirdi
gözyaşı misafir
o dururdu
dururdu o hep…
 
Temmuz ki kınında bekleyendi
durulttuğu sevdalardan ödünç zerrelerle
kor bir sessizlik olurdu kimi zaman
göremediler…
 
Kapattıkça gözlerimi bir yangın sarardı
pencerelerimin içe bakan yanlarını…
 
Kınında bekleyen Temmuz
yüreğime sardığım güneş
gitmişliğini gören olmadı onun hudutlarımdan
vefa idi şehidin defterinden
avuçlarımda damlalar
 
 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir