Kısık

NİLÜFER ZONTUL AKTAŞ  
Kısık
 
Ah serçe!
Kısık bir ötüşle geldin
Kısık bir yağmurla
Kısık bir gözyaşı!
Dalarken ötelere ben…
 
Sonra kısık ateşte çay
Buğusunda kısık bir melodi
Yolcular geçiyor içimden
El sallarken…
 
Dereler tepeler de çok özlemiş
Gülüşürken kısılan gözleri…
 
Kısık heceler sonra
Parça parça düşen içime…
 
Ve özlem ki amansız
Kısılmıyor…
 
Ah serçe!
Niye geldin ki sen şimdi
Kısık bir dünyanın soydun kabuklarını…
 
 
 
 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir