Asanatlar "şiirden sinemaya" 
HARUN KAYA
Sinyorita II / Kırdığın Testiler Kırkı Geçti
Her şey eskiyor
Sen hariç
Her şey yaşlanıyor ellerinde
Yalımında ateşin kıvrak raksı gibi alevin
Raksın, endâmın, çağırmaların
Bu kahreden iştihâ, ayartmaların
Öldürüyor beni
Eyyamın içinde bir nidâ
Sılaya salınan bir kurtuluş nidâsı henüz
Değmedi kulaklarıma
Kırdığın testiler çoktan kırkı geçti
Geçtim bende kırkımı çoktan, dört yıl oldu
Söyle nasıl bakılır sana
İkiyüzlüsün
İki yüzün var senin
Gül yüzünü göstermedin bana
Sende olup sende biten ne varsa
Cevherinden, cürûfundan
Olsa da ucundan kıyısından
Bu bilmek sancısı, ah bu bilmek sancısı
Kızgın, öfkeli bir sahrâda
Kızıla varan hararetiyle üstünde taşların
Ve çıldırtan bakışları altında çırçıplak güneşin
Arasında kalmak kadar acı…
Ya da kara buz yarığında kırk gün
Aç, susuz, perişan
Emansız bırakılmak gibi
Kavrulmak gibi ayazında
Ah bu bilmek sancısı
Buz keser insanı
Seçmeyi dilemedim ben
Seçildim eteğine, mecbur edildim
Dağda bir başkasın ovada bir başka
Dedim ya; ikiyüzlüsün, iki yüzün var senin
Ey yılları kanırtan fârattennûr
Gül yüzünü göstermedin bana…
