Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
SABRİ ERİK
Semboller Lanetler Beni
Kovmuştum kendimi çok zaman önce
Kendi öz diyarımdan reddi mirasım
Önceleri bir dağlıya sığındım aşkla
Ve aşkla uyandım dağlara
Ve uyandığım dağı, taşıdım vahşetime
Şimdi
Kendimden uzak bu diyarda
yeni vahşetler arıyorum hala
Dağlım, sevdamın üç kokusu
Herkes üç kokuyla arar beni
Bense, inandıklarımı yitirdim
Kendimi kaybetmeden, çok zaman önce
Sembollerin olduğu diyarlarda
Bana huzur yok
Semboller, lanetler beni, biliyorum
Sonra, suratım yırtılır suratımda
Elimdeki kalem ki, kelâma durur
Lakin yazamadı beni sayfalara
Meçhul sayfalardan
Sürüldüm bu mecraya
Ya da firariyim bozkıra
Oysaki
Kovmuştum kendimi çok zaman önce
İlkinde
Türeme Resullerden kaçtım
Ve sığındım Hitit diyarına
Sonra
İlaha dönüşenler
Kandırdı beni
Şimdi
Hitit diyarında bir yerli
Gönül Dağı’nda
Mutluluğun sırrını
Fısıldıyor kulağıma
Ve kanıyorsam fısıltıya
Kandırılan değilim
Kanmak ne güzel oysa
