Asanatlar "şiirden sinemaya" 
FATOŞ BALI
Metal Yorgunluğu
Kısa ve tombul göründüğü zamanlardı
Ayın mühürlediği sokakların
Uzun bacaklı neon yollara
Dökülmemişti henüz kibirli insanlar
Metallerin ağır yorgunluğu
Zehirlememişti henüz gündüz uykularını
Boğazımızda seğiren bir kitle değildi
Umutsuzluk
Gölgede mavi biberiye kokusu
Geçerdi insanın başına
Bir kuşun sesinde biriktirirdik özlemlerimizi
Rüzgârın kokusunda
Bir başka kapısı yoktu hayatın
Çok yıllıktı sardunyalar saksıda
Akşamdan sabaha iyileşen
Yaralarımız vardı
Sürterek kanattığımız
Çocuk oyunlarında
Aynı çelik kalıplar için yoğurulmamıştık
Yabancılaşmamıştık kendimize
Yontuldukça
Her yanımızı sarmamıştı yorgunluk daha
Aydınlıktı
Duasında kalabalıktı insan
Ve bu kadar kalabalık değildi yalnızlık insanda
