Kalpler Daralıyor İnsanlar Büyüdükçe

FATOŞ BALI
Kalpler Daralıyor İnsanlar Büyüdükçe
 
Masaya bıraktığım düşüncelerimden kaçışan uzaklar
Daha bir sınırsız şimdi daha bir sakin
Kanatlarına sinmiş
Eski zamanlardan kalma 
Derlenmiş toparlanmış bir fısıltının sesi
 
Renk renk mis kokulu uzaklar
Bağrına basar
Bir gün yıktığın, bir gün altında kaldığın
Sınırsız sevgimin mevsimsiz sessizliğini
Yüreğinin yakınlarındaydı
Duymalıydın
Sözünü sakınmaz çağırışlarını rüzgârın
 
Zamanın kıyılarındayız şimdi 
Ve tek başımıza
Renk renk mis kokulu uzaklar
Bağrına basar
Tersine dönmüş düşlerimi
 
Dağların keyfi yerinde
Şarabın alevi uzaklarda göğü boyuyor
Kalpler daralıyor insanlar büyüdükçe
Uzaklarda umut var
Umut var dağların güneşte kurutulmuş özünde
 
Sonra yavaş yavaş gece dokununca tenime
Yıldızlar bulaşıyor gözlerime
Uzaklarda umut var
Umut var yıldızların
Işık huzmelerinde
 
 

BIR YORUM YAZIN

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir