OSMAN EROĞLU 
 Gülüşünden Arta Kalan
 İnci gözlerine bakıp kayboldum
 siyah yağmurlarda belki de mahzun
 en çok sessizlikte çağlayan türkülerde boğuldum.
 Bekliyordum
 ben sana açılan her sözcüğün gölgesinde bekliyordum
 hangi şarkıydı sahi
 en çok saçlarından savrulan
 bilmiyordum.
 Gece oldukça ve inci gözlerin sustukça
 ben senin gözlerinin çığlığına demleniyordum.
 Şimdi ayın şavkı uzun uzun vurur da
 sardunyalara kıyılarda
 ben şiirler karalarım.
 başlar şafaktan önce yeniden kanamaya
 esintisiyle savrulup yolara düştüğüm
 gülüşünden arta kalan kabuk tutmuş yaralarım…
 Asanatlar "şiirden sinemaya"
Asanatlar "şiirden sinemaya" 

