Asanatlar "şiirden sinemaya" 
MEHMET ÇOBAN
Üşüyorum Sevgilim
Sevinç kendince tutsak, hüzün kendince özgür
gece, şarkısı gibi sensiz geçen her anın.
Yıldızları durmadan saçlarına dökülür
huzme huzme çağlayan hazan yağmurlarının.
Yalnızım kıyısında, yalnız gözyaşlarının
sönmüş yaktığım ateş, soğumuş sıcak çayım.
Silinmiş yazıları tüm mezar taşlarının
ben şimdi ne yapayım nerelere kaçayım.
Bir kalemle yazdığım hicranım kayıp şimdi
ve yırtık kâğıtlara yazdığım çığlıklarım.
Yola çıksam nafile limanım kayıp şimdi
sevinçler hep yaralı sevgiler yarım yarım.
Kasırgaya kapılmış bir sandal gibi kalbim
nereye kırsam dümen, her yer bir başka umman
boğuldum deryalarda, titrer dal gibi kalbim
aşk ateşi içinde üşümek zor imtihan…
Kalbim bir gül dalına tutunsa sen diye yâr
asılı kalsa sende üşümese bir daha.
Ama sustun sen, bir kışa gebe şimdi bu bahar
çok zor sensiz, güneşsiz uyanmak her sabaha.
Gece gündüz art arda boran, fırtına, poyraz
buzdan uçurumlara düşüyorum sevgilim.
Doğum sancısı olsa bu dondurucu ayaz
bitse ayrılık kışı üşüyorum sevgilim…
