Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
MURAT KABAN
Zamanın Şakağında
Yeryüzü yine yıldız yıldız
Yine toz toprak içinde gökyüzü
Zaman geceye taşırken gündüzü
Hatıralar karanlık kadar yalnız
Yalnızlık ki,
Siyah kadar aydınlık.
Hatıralar ki,
Zamanın söküğünü diken çuvaldız…
Zamanın darağacına kurulmuş saat
Ve her dakika bir ölüm fermanı
Ritminde eriyen bir hayatın
Dizlerinden sökülmüş dermanı
Saniyeler, yongası ömrün
Ömür, ecele itaat…
Şakağında gecenin terleye dursun vakit
Şafakta asılacak karanlık
Böyleydi ahit
Kendisi ipteyken sallanmasın gölgesi
Doğana yakın ölüm
Kırsın zembereğini bir anlık…
Zamana kimden pusu zamansızlık dağında
Neyin namlusu ki bu zamanın şakağında…
Dudağında ıslık ıslık büyürken güneşin türküsü,
Sen dağlardan şafak topla,
Bense yaralı birkaç aşk öyküsü.
Sonra merhem diye yüreğimize sürelim aydınlığı
Sürelim mevsimlerden kederi, karanlığı
Oysa
Avucunda kuruyup kalan bir yapraktı neşenin sonbaharı
Hüzün, en yeşil çağın güllerinden kalan sarı sapsarı
Hüzün, bu nasıl bir hediye
Biraz iğreti, biraz buruk
Biraz biteviye…
