Asanatlar "şiirden sinemaya" 
YAREN KAYIP
İntihar Ederim Aşktan
Bir uçurum kenarında durur gibi dururum
Hayatın kıyısında…
Bırakırım kendimi boşluğa
Öylece bakarım ardımdan
Gerçeğe çakılışımı görürüm
Kan revan olur yüreğim
Ellerime yalnızlık batar
Başımı çarparım sensizliğe
Kan rengi bir hasret sızar
Sonra kan ter içinde tırmanışımı seyrederim
Acıyıp bir el uzatmaz aklım…
Tuttuğum dalları kırar bir bir
Bir kere de içindeki sesi duymaz
Hep elalem der, susar fikrim
Sonra bir bakış düşer ufkuma
Güneşin batışı gibi batar içime
İçimde binlerce cümle birbirine çarpar
Yüreğimin duvarına çarpar her biri
Dikenli teller bastırım içimdeki yaraya
Kanadıkça, içime akıtırım kanımı
Kurutup saklarım gözyaşlarımı
Bıraktığım yerden devam eder
Bu gönüllü intihar…
Yeniden, yeniden atarım kendimi o uçuruma
Bir defa ölmek için senle
Bin defa intihar ederim, yine de yetmez
Ölüm her defasında teğet geçer
Ya da ben, bir defa yaşamak için aşkı
Bin vuslata teğet geçerim
