Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
ŞAHİN EROĞLU
"İmran"
I
Esrik gözlerime meylettiğin bakışlar
Kaşlarıma basa basa geleceğim sana
Kendimi kendimden kovduğumdan beri
Ruhunu göğe vermiş bir kamış gibi
İniyor başım gövdeme durgun sularda
Ben bu aşk vecasıyla yaşayamam İmran
Artık kabullendim
II
Bir deli gibi tanrıya yakarırken benliğim
Metruk kentin kaldırımlarında
Ya da tanklar arasında poz verirken
Pörsülenmiş bedenim mahzun neferlere
Beni karşına al İmran
Bir kaç kelam et
Savrulsun muğberliğim hayata
III
Ben ki gözlerini Şark vilayetlerine benzetmişim İmran
Hüviyetsiz ve kaygılı ağıt yakıyorsun maktul
Kadınların ardında
Hayata ipini koparıyorsun İmran
Sonra çekip gidiyorsun
İçime sağnak hüzünler bırakarak
IV
Köklerinden sökülmüş bir ağacın ağıtıdır
Sonra
Karanlıkları bestesiz şarkıma ayak uyduran
Ve Âdemden beri torbaladıkları keder
Şu Şark vilayetlerin
Bu şin bitmek bilmez mi İmran
V
Özendiğin yasaların var
Paslı bir ev kilidi gibidir
Desenli bir kapıda mahzun
Ve güzellik yarışmasında
Birinciliği yitirmişsin
Kendini terk etmişsin
Tanrıya küsmüşsün
Yas tutmuşsun her fırsatta
Allah biliyor İmran
Elimden bir şey gelmiyor
Sokağa çıkma yasağı var
