Hep Ayrılıktan

AYŞE ŞENER

Hep Ayrılıktan

 

(ömürlük itikaf)

 

Bu kadar büyük bir ayrılığın içine koydun beni

Senden uzağa bu bahçeye yerleştirdin

Aklımı oydun

Onun içine de başka bir bahçe fikri koydun

Sonsuzmuş

Daha güzelmiş

 

Mekânım hasret oldu

Zamanım hasret

Hep Seni özledim

Hep Seni aradım

Hep Seni bulamadım

 

Aşikâre saklandığın için mi bulamamış gibi oldum?

 

Buldum dediğim şeyler Sen’den kopmuş parçalardı

Sen’den kopmayan tek bir şey yoktu

Yok

Sana dönmeyecek olan da yok

Dönmek istemeyen çok

Senden yola çıktıklarını düşünmeyenler…

Kabul etsin ya da etmesinler

Ben kabul duygusuyla yaşayanda da yaşamayanda da

Hepsinde bir tek Sen’in varlığını kokladım

 

Hasret ağrısına biraz ara veren enva-i çeşit esans gibi…

 

Bu kadar büyük ayrılığın içine koydun

Ne güzel kıydın bana…

 

Tam sessiz ve kendi hücrelerine kapanmış zırlayacakken varım yoğum

Bir haber geliyor Sen’den…

Bir kuş farklı bir şarkıyı deniyor dalın en ucunda aldığı sahnede…

Ilık bir suya yatırıyorum gözbebeğimi…

Akmayan gözyaşlarından

Yanmış

Yandığı anda donmuş kalmış bir gözyaşı sağanağından olmuşum

Alnıma kurulmuş kurnası bozuk iki çeşme

Senden gelen her habere tutunuyorum

 

Ne güzel bir ayrılık yaşatıyorsun bana!

Sen yok gibisin. Varlığa saklanmışsın

Fakat çoksun, hepsin

En büyük olduğundan illa görünüyorsun

Yarattıkların Seni saklayamıyor

Bana görünüyorsun

Kudret elini sallıyorsun köşe-bucak, ücra-ufuk

Hep çağırıyorsun

Kurban olayım mı Sana ben?

Sana kurban olmak telef olmamak anlamına geliyor bende

Herkesten daha fazla ve her şeyden…

Sana yakın durmak

Bu uzaklıkta…

Bu ayrılıkta!

 

“Uzatma dünya sürgünümü!” diye inledi bir başka can

Dünya âlem duydu

Sen o cümle daha o canın kalbindeyken duydun

Fakat ek bir yasa çıkarıp durumu değiştirmedin

Yasalarına yaslanmayı sevdiğim!

 

Ayrılık törenin güzel

Ömürlük bir tören…

Boynum kılı bile ölçü olarak kabul etmez

Kıldan ince demem boynuma

Sen söz konusu isen bir boynum yok

 

Sensen konu benim Senin karşında bir konumum yok.

Senin varlığına dahil olmak, Sen’de yok olmak daha güzel

Muhatabın olmak bile bir ayrılık gibi geliyor bana

Var olmamın bedeli bu olsa bile…

 

Bak dili dolandı kalemimin

Anlatamayacağımı anlatmaya yeltendim

Zaten benim işim gücüm yeltenmek

İşim gücüm fevren ve aniden ayrılığa son vermek

Hep beklediğim bir an bana ani gelmez ki…

 

Bak kalemim bitiyor

Klavyemin tuşları havalanıyor Sana doğru!

Hep Sana doğru!

 

Bak parmaklarıma parmaklık gibi bakmaya başladım

Kirpiklerim çitlere döndü

Bu ayrılık yarım yüzyılı geçti

Ama nasıl bir tevhid içinde…

Bir’sin. Birdik

Varsın. Vardık

 

Ne zaman zırlayacak olsam

Ya bir denizine daldırdın da gayb ettin hüznümü

Ya da dağlarına tırmandırdın

Unutturdun beni yorarak

Bir annenin çocuğu iyi uyusun diye onu yorması gibi…

Beni mışıl mışıl bir bilinçle uyuttun

Küçük küçük öldürdün ki o uykularda biraz ağrım kesilsin

Rüyalar için binlerce kere şükür

Pispaslarımın* tüyleri adedince şükür!

Öyle güzellerdi ki gerçek olurlar diye korktum

Hep geceleri tek kişilik sinema gibi seyir ettim, yol aldım durdum

 

Şu var ki

Ben Seni çok sevdim

Kimi sevdiysem Sen’den bir parça diye sevdim

 

A harfi neredeydi?

Bak gönlüm tuşlara bölündü

L nerede? İki tane L

A neden yerinde değil

E peki H nerede?

Az evvel hepsi buradaydı

Bana mukayyet ol

Parmak uçlarımdan uçup gidecek gibiyim

 

Hep ayrılıktan…

 

_____________________________________________________

*Pispas: Ayşece dilinde sokak kedilerine verilen genel ad/lâkap