Ezcümle 19 / Zübde-i Makal

HÜSEYİN KAYA Ezcümle 19 / Zübde-i Makal

HÜSEYİN KAYA
Ezcümle 19 / Zübde-i Makal
 
Garibin Gurbeti Kurbet’le Biter
 
Ana baba kardeş konu komşu geride kalır
Koştuğun susadığın kavga ettiğin yerler
Erik dalından düştüğün
Sevip de küstüğün yerler de…
 
Memleket yanı bir adı hasret
Gurbet; geriye dönememek; dönüp yetişememek
Hangi sefer bilememek…
 
Ah Gurbet, vah garibim
Ölümü ayrılıkla kardeş kılmak…
 
Acı tarlasına, gözyaşı ekmek
Ölüme hüzün katmak, hüzne fiyaka vermek…
 
Gurbetle garibin hikâyesi böyledir işte
Bir şekilde dayanılır
Hatırasıyla türküsüyle anılır…
 
Ya kendinden ayrı düşmüş isen
Kendinde gurbetteysen ey garip
Yüzünü göremiyorsan aynada
İyiliklerine sevmelerine uzak düşmüşsen
Ahitlerin bağlamıyorsa seni
İşte insan o zaman dermansız gurbettedir…
 
“Gurbet”ten “kurbet”e yol bulmalı
Ayrılıklar böyle kavuşur, anlamalı.
Biricik buluşmadır müjdelerden saymalı…
 

 

BIR YORUM YAZIN

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir